Ik ben Jim uit Australië en ik hou van mijn leven. Zelfs in mijn donkerste uur dacht ik nog steeds dat ik de gelukkigste man ter wereld was! :). Aanvankelijk werd mijn blefarospasme veroorzaakt door drugsdealers/ijsproducenten die naast me kwamen wonen in mijn oude woonplaats. Het was niet zozeer wat ze deden, maar mijn angst en paranoia vierden hoogtij. Ik zag dingen in mijn hoofd gebeuren die me naar de rand van de afgrond duwden. Ik voelde dat er iets in mijn hersenen veranderde en vanaf dat moment ging het steeds slechter met me totdat ik over dingen viel, tegen mensen botste, thuis tegen muren botste en al de rest dat erbij hoort. Ik kon er niet achter komen wat het was, toen heb ik mijn googlen verfijnd (het is superzeldzaam in Oz) totdat ik eindelijk wist wat het was. Ik onderzocht het tot ik een dik dossier had, nam het mee naar mijn opticien en zei: "Dit is wat ik heb, geef me de botox pl". In eerste instantie werkte het en ik was verrukt. Vanaf dat moment ging het bergafwaarts en ik ruilde mijn oogarts in voor een neuroloog toen ik eenmaal had vastgesteld dat mijn problemen vanuit de hersenen kwamen. Ze was zeer geïnteresseerd in mijn situatie en besteedde veel tijd aan het interviewen en onderzoeken van mij. Haar eerste botoxinjecties waren ook geweldig, maar zoals bij de vorige injecties, duurde het niet lang voordat ze ook afzwakte. Dit was rond de tijd dat ik hoorde dat Doug de architecten was. video clip op het internet over , Dr. Fariasdus ik was er snel bij.
Omdat de botox rond het gezicht/de ogen me weinig opleverde, ben ik hiermee gestopt, maar ik ben doorgegaan met injecties met botox in mijn nekspieren, omdat ik al zo'n veertig jaar nekklachten heb. Ik ben in februari van dit jaar (1 februari) begonnen met mijn studie bij Dr. Farias' & team, dus ik ben net negen maanden verder. Het is een ongelooflijke ervaring geweest. En dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Ik had me ingeschreven voor een examen, maar kon geen foto van mezelf uploaden, want het kwam steeds terug: 'open je ogen'. Dit was het eerste probleem dat ik had, want ik moest slagen om in mijn financiële planningsbedrijf te blijven. Uiteindelijk moest ik het drie keer doen, de eerste keer in veertig jaar zakendoen. Maar ik was vastbesloten om te slagen, ook al kon ik mijn ogen niet langer dan 10 tot 15 seconden per keer openhouden. Ik was inderdaad gediagnosticeerd als 'functioneel blind'. Ik voelde al die emoties die we allemaal voelen, frustratie in eigen persoon! Maar ik werd er zelden moedeloos van, ik bleef er gewoon mee werken en er doorheen komen, als ik vaak bijna in ons zwembad viel, lachte ik om mezelf en vele andere 'Charlie Chaplin-momenten'. Het enige dat me echt kwaad maakte was als we uitgingen en iemand me ervan beschuldigde dat ik dronken was, dan schoot ik in vuur en vlam!
Hoe dan ook, ik begon ongeveer vierenhalf jaar na mijn blefarosasme met het programma van Dr. Farias en deed gewoon wat ik moest doen. In het begin vond ik het een beetje vermoeiend, maar toen begon ik ermee te werken en uiteindelijk kon ik niet wachten om achter de computer te kruipen en mijn dag ermee te beginnen. Sterker nog, ik zou negen maanden later verloren zijn zonder.
Soms is het goed als ik slechte momenten of delen van een dag heb, omdat het je doet beseffen hoe ver je bent gekomen. Als ik terugdenk aan de kerel die bijna in het zwembad viel, tegen muren opbotste en tegen mijn partner botste, lijkt het wel een ander persoon, uit een ander tijdperk....Het eerste wat me opviel was dat de zon niet zo fel was als ik naar buiten ging, felle lichten verblinden me niet bijna. Ik ben nog steeds een beetje zo, maar het duurt maar een paar seconden om aan de Australische zon te wennen. Het tweede wat me opviel was dat die verdomde oorwormen niet meer voorkwamen. Na ze veertig jaar lang gehad te hebben, waren ze zo goed als verdwenen. Ik mis ze niet, in feite had ik nog nooit van de term gehoord totdat ik Kim's oratie over de kwestie hoorde.
Ik had al jaren erg last van droge ogen. We hebben veel verschillende druppels gevonden, maar het mocht niet baten, totdat ik lacritec vond, een plantaardige capsule die dat probleem na zes weken vrij goed oploste. Ik ben ze misschien drie jaar blijven nemen, maar soms waren ze op en dan kwamen de droge ogen in een flits terug. Zes weken geleden waren ze op en sindsdien heb ik ze niet meer nodig gehad. Dat is een besparing van $1 per dag! Toen begonnen de intervallen van vijf seconden tussen de krampen uit te rekken tot tien seconden. Uiteindelijk kon ik een beetje tv kijken, wat ik gemist had. Andere schermen leken niet zo erg, maar tv was gewoon geen optie. Zoals de goede dokter zegt, 'je hebt goede en slechte dagen', mijn dagen schommelen nu niet zo veel, maar omdat ik veel loop, kan de wind me te pakken krijgen, of ik verlies mijn focus en de spasmes beginnen weer totdat ik me weer kan focussen. Ik merk dat alcohol mijn ogen ook een klap geeft, ze kunnen helemaal dichtvallen. Ik zou zeggen dat ik ergens tussen de 60 en 70% beter ben, en als dat na een jaar of zo 90 of 100% kan worden, fantastisch, maar zoals de goede dokter zegt: 'leg jezelf geen tijdslimiet op, wees geduldig'. Ik sluit mijn dagen af met oogoefeningen, het begin en het einde. Ik begin met Dr. Farias oogoefeningen, eindig met Advanced eye tracking en halverwege de dag meestal perifeer zicht of hersenbalans. Meestal verdeel ik ook nog andere oefeningen over de dag. Ik doe ook drie keer per dag een dozijn ooglidoefeningen. Zintuiglijke stimulatie is ook een must voor mij elke dag. Ik doe ook de 3 grote ademhalingsoefeningen gedurende een half uur, plus nog een ademhalingsoefening. Verder luister ik één keer per dag naar de lessen van Dr. Farias en ook naar de voedingslessen van Bonnie, die ik interessant en informatief vind. Ik ben altijd een magere vent geweest die uit een dik mannenlichaam probeerde te komen en ook op dat gebied heb ik succes. Ik sluit de dag af met 3 therapeutische muzieknummers, waarbij ik rekening houd met de 7 minuten na elk nummer. Als ik 's nachts opsta, zet ik weer een nummer op en dat helpt me meestal om weer in te dommelen. Ik voeg ook een meditatie of een hypnose toe. Dit zijn mijn verplichte 'go to's' elke dag, maar als Kim een nieuwe uitbrengt, of een patiëntervaring, dan ga ik daar meteen mee aan de slag. Ze duren niet lang en Kim's sprankelende persoonlijkheid en enthousiasme geven mijn dag zeker een boost! Nog een enorm positief punt. Een paar maanden geleden viel ik om, omdat ik weet hoe belangrijk het is om de natuur in te gaan, maar mijn ogen blokkeerden tijdens het lopen. Ik vroeg het Kim en zei: 'concentreer je ergens op'. Nu focus ik de hele tijd, meestal op mooie flessenborstels in deze tijd van het jaar (het is lente), of een andere levendige kleur. (Aussie spelling) Verkeerslichten zijn een ander ding waar ik me op vastklamp, en ik merk dat ik me van een kilometer afstand kan focussen. Ik heb dat focussen mee naar huis genomen, het werkt, daarom heb je af en toe naar iets zitten staren en was je je gedachten kwijt, en realiseerde je je toen dat je die paar minuten geen blefarospasme had. Als gevolg hiervan heb ik in oktober gewandeld voor het black dog institute (zelfmoordpreventie). Ik heb 200 km gelopen en meer dan $2.110 opgehaald met nog 2 dagen te gaan! Dit heeft genoeg gedaan voor het goede doel, maar ook enorm veel voor mijzelf. Dit is een enorme steen die ik dankzij het programma uit de weg heb kunnen ruimen. Voor het eerst in jaren heb ik de afgelopen week twee keer 60 km kunnen rijden. Dat was op dit moment genoeg, maar ik weet dat niets me te boven gaat als ik het plan volg & het langzaam laat gebeuren. Mijn dagen zijn nu totaal anders & ik ben een ander mens. Ik merkte dat ik op het eerste niveau kwam en daar maanden leek te blijven, toen opeens een heel nieuw niveau werd bereikt, en het is solide, niet veel variatie op 'slechte dagen'. Ik kan niet wachten tot de rest zich ontvouwt, maar ik moet zeggen dat als dit het beste is dat ik ooit heb bereikt, het niet slecht is! Hoewel ik verlang naar de dag dat ik weer op mijn motor zit, en dat zal de dag zijn waarop ik een video maak van mezelf terwijl ik op mijn motor stap en de weg afrijd, maar tussen nu en dan geniet ik van elke dag en geef ik het programma alle kans om voor mij te werken. En het betaalt me dubbel en dwars terug. Elke dag ben ik zo blij dat ik Dougs video heb gezien en me heb ingeschreven voor het programma van Dr. Farias. En er komt nog meer! 🙂
Begin je reis naar herstel vandaag
Doe mee met het complete online herstelprogramma voor dystonie patiënten.