Waarom Dystonie schommelt: Stress moduleert Dystonie

In mijn werk met patiënten en onderzoek heb ik gezien hoe stress dystonische symptomen kan versterken. Veel van mijn patiënten ervaren dat ze vaak meer controle over hun bewegingen hebben als ze rustig en in een vertrouwde omgeving zijn, maar onder stress kunnen hun symptomen verergeren.

Hoewel dystonie ontstaat door een complexe combinatie van genetische aanleg en omgevingsinvloeden, speelt stress een krachtige rol bij het versterken van de symptomen, waardoor ze vaker voorkomen en ernstiger worden. Het vinden van effectieve manieren om je zenuwstelsel te ontspannen en te kalmeren kan van het grootste belang zijn om de aandoening efficiënter te beheersen.

Hoe stress Dystonie kan beïnvloeden

Veel van de patiënten met wie ik werk, ervaren schommelingen in hun dystonie symptomen, vaak gebaseerd op hoe gestrest of ontspannen ze zich voelen. In tijden van weinig stress kunnen ze hun symptomen vaak beter beheersen en hun bewegingen beter controleren. In periodes van verhoogde stress, angst of uitputting worden hun symptomen echter meer uitgesproken.

Jaren geleden ontwikkelde ik een theorie die suggereerde dat patiënten met Dystonie zowel symptomatische als asymptomatische fasen konden ervaren, waarin hun symptomen effectief aan en uit konden gaan. Ik stelde voor - wat nu als een formele theorie van Dystonie wordt beschouwd - dat stress bij deze patiënten leidt tot een verminderde afremming. In stressvolle situaties verzwakken de remmende signalen in de hersenen, waardoor de motorische circuits van het ruggenmerg overactief worden. Dit leidt tot abnormale, onwillekeurige spiercontracties en verminderde pijnmodulatie. Deze theorie helpt verklaren waarom sommige patiënten zich beter gecoördineerd en onder controle voelen als ze rustig zijn, maar hun symptomen zien verergeren onder stress.

Een van de belangrijkste redenen voor deze fluctuatie is de rol van dalende remming in motorische controle. Dalende remming verwijst naar het vermogen van de hersenen om signalen naar het ruggenmerg te sturen om overmatige spieractiviteit te reguleren en te onderdrukken. Dit is cruciaal voor soepele en gecontroleerde bewegingen.

Onder stress kan de dalende remming verzwakken, wat leidt tot overactiviteit van de intrinsieke motorische circuits van het ruggenmerg. Dit kan leiden tot co-contractie van tegengestelde spiergroepen. Dit resulteert in de onwillekeurige houdingen en bewegingen die kenmerkend zijn voor dystonie. In wezen wordt het vermogen van de hersenen om de reflexen van het ruggenmerg onder controle te houden onder stress aangetast, waardoor dystonische symptomen kunnen ontstaan of verergeren.

Belangrijkste hersengebieden betrokken bij afnemende remming

Verschillende gebieden in de hersenen zijn verantwoordelijk voor het regelen van afnemende remming, waaronder de cerebellum, basale ganglia, en motorische cortex. Vooral het cerebellum speelt een vitale rol bij het behouden van gecoördineerde en gecontroleerde bewegingen. Het stuurt remmende signalen door Purkinjecellen naar de diepe cerebellaire kernen (DCN), die op hun beurt de motorische output naar het ruggenmerg regelen.

Mechanismen van stress-geïnduceerde hiaten in dalende remming

Stress kan via verschillende mechanismen de afbraak van dalende inhibitie veroorzaken. Hier volgen enkele mogelijke verklaringen waarom dystonische symptomen verergeren onder stress:

1. Verhoogde neurale prikkelbaarheid: Stress activeert de opwekkingssystemenmet inbegrip van de hypothalamus-hypofyse-bijnieras (HPA).Dit leidt tot een verhoogde prikkelbaarheid in de hersenen. Bij dystonie kan deze verhoogde neurale activiteit het vermogen van de hersenen om remmende signalen naar het ruggenmerg te sturen overweldigen, wat resulteert in overactiviteit van spinale motorische circuits.
2. Verminderde GABA-erge remming: GABA (gamma-aminoboterzuur) is de belangrijkste remmende neurotransmitter in de hersenen en speelt een sleutelrol in de afnemende remming. Onder stress kan de GABA-signalering verstoord raken, waardoor het vermogen van de hersenen om overmatige beweging te onderdrukken afneemt, wat bijdraagt aan het ontstaan van dystonische symptomen.
3. Verstoorde sensorisch-motorische integratie: De hersenen vertrouwen op sensorische feedback om beweging te controleren. Stress kan de verwerking van zintuiglijke input verstoren, wat op zijn beurt de motorische output beïnvloedt. Bij dystonie kan deze verstoorde verwerking resulteren in ongepaste of overmatige motorische reacties, omdat de hersenen niet in staat zijn om de signalen die ze naar het ruggenmerg sturen nauwkeurig te moduleren.
4. Disregulatie van centrale patroongeneratoren (CPG's): Dit zijn netwerken van neuronen in het ruggenmerg die ritmische, gecoördineerde motorische patronen genereren, zoals lopen. Stress kan leiden tot ontregeling van deze netwerken, wat resulteert in abnormale motorische output die zich manifesteert als dystonische bewegingen.

Hoe neuroplasticiteitstraining kan helpen

In de loop der jaren heb ik gezien hoe neuroplasticiteitstraining kan zeer effectief zijn bij het verminderen van de ernst van dystonische symptomen. Door de motorische circuits van de hersenen te hertrainen, kunnen patiënten leren hun motorische controle te verbeteren en de gevoeligheid van hun hersenen voor stress te verminderen.

Door een combinatie van lichaamsoefeningen, zintuiglijke stimulatie en motorische training helpen neuroplasticiteitstechnieken de hersenen nieuwe paden aan te leggen die beweging beter reguleren en overmatige spiersamentrekkingen onderdrukken. Dit proces kan leiden tot sterkere dalende remming. De intensiteit en frequentie van dystonische episodes verminderen. Na verloop van tijd merken patiënten vaak dat ze stressvolle situaties beter aankunnen en daardoor minder dystonische symptomen ervaren.

Conclusie

Dystonie is een complexe bewegingsstoornis die schommelt als reactie op stress, ziekte, uitputting en andere factoren. De hiaten in dalende remming veroorzaakt door stress kunnen de motorische circuits van het ruggenmerg overactief worden, wat leidt tot onwillekeurige bewegingen. Inzicht in deze mechanismen is de sleutel tot het beheersen van de aandoening, en neuroplasticiteitstraining biedt een veelbelovende aanpak om de motorische controle te verbeteren en de invloed van stress op dystonische symptomen te verminderen. Door de hersenen te hertrainen, kunnen patiënten geleidelijk een betere controle over hun bewegingen terugkrijgen en de intensiteit van dystonische episodes verminderen, zelfs in stressvolle situaties.