De wetenschap van dans en beweging bij herstel van dystonie

Iemand met cervicale dystonie zou bijvoorbeeld een asymmetrische tonische nekreflex nu ongeremd, waardoor het moeilijk is om het hoofd naar het midden te draaien. Op dezelfde manier kan iemand met een handdystonie de grijpreflex ongeremd, waardoor ze moeite hebben met schrijven of het bespelen van een instrument.

Dans en beweging kunnen een medicijn zijn voor patiënten met Dystonie

In veel van de oefeningen die ik voorstel zijn zowel de primitieve reflex als het tegenovergestelde ervan ingebed, het voortdurend samen uitvoeren van deze twee therapeutische bewegingen, in kleine, nauwkeurig uitgevoerde dagelijkse doses na verloop van tijd, kan helpen bij een van de aspecten van dystonie, de bewegingsonregelmatigheden. Ik zeg een van de aspecten, want zoals iedereen met dystonie je zal vertellen, gaan hun symptomen veel verder dan de symptomen van dystonie. behalve spasmen en tremor..

Ik begon ook een terugkerend thema te zien bij veel van mijn cliënten. Ze voelden zich 'normaal' als ze dansten of een activiteit deden waar ze van hielden. Dit laat zien dat 'normaal bewegen' nog steeds beschikbaar is voor de cliënt, maar alleen op bepaalde momenten, op andere momenten vertoont het neurale circuit een zwakte waardoor de beweging onregelmatig of onmogelijk is. Mijn doel was om binnen dansen oefeningen te creëren waarin de therapeutische bewegingen worden herhaald in een context die ook plezierig kan zijn. Het combineren van twee aspecten van positieve bekrachtiging om het verzwakte neurale circuit te versterken.

Veel van de professionele dansinstructeurs op het platform hebben ook dystonie of hebben familieleden die lijden aan dystonie. Elke beweging is nauwkeurig gekozen om therapeutisch te zijn, maar ook om goed te werken binnen de fysieke beperkingen die dystonie tijdelijk kan veroorzaken. Naarmate de patiënt beter wordt, zullen de dansen vloeiender worden, met meer bewegingsvrijheid. Van dansstijlen als Bollywood, disco, hiphop, Afrikaanse dans en buikdansen, er zijn dansen voor elke smaak. Als dansen beperkt of ongewenst is, hebben we ook boksen, kung fu, Qi gong en yoga ontwikkeld, allemaal om onze leden te laten bewegen en tegelijkertijd te laten herstellen.

Werkt elke dansstijl?

Hoewel bewegen in het algemeen en sporten geweldig zijn om de algehele gezondheid en ook dystonie te verbeteren, zullen free-style dansen of andere vormen van dansen deze therapeutische bewegingen niet bevatten. Je loopt ook het risico je dystonische gebied te verergeren door bewegingen te vragen waar je lichaam simpelweg niet sterk genoeg voor is, waardoor de hersenen gedwongen worden andere spieren te gebruiken om de gevraagde bewegingen uit te voeren.

De danschoreografieën op het platform, samen met de instructies voor de uitvoering, voorkomen ook dat de patiënt te veel doet. Eén tip die ik heb voor degenen die hun eigen stijl van dansen of trainen doen - als je voelt dat spasmen tijdens of na de activiteit toenemen, dan doe je te veel - maar als je je beter voelt met vrijere bewegingen tijdens en na de activiteit, dan is het waarschijnlijk goed, versterk je misschien wat neurale verbindingen en moet je doorgaan. De uitzondering is dat je, totdat je meer neurale kracht in de dystonische spier hebt hersteld, het dystonische gebied beter niet kunt trainen, bijvoorbeeld gewichten voor het bovenlichaam voor iemand met nekdystonie of hardlopen voor iemand met been dystonie. Dat gezegd hebbende, kan het nog steeds afhangen van de lichamelijkheid van de cliënt en de intensiteit van zijn dystonie, maar als je op veilig wilt spelen, kun je deze intensieve trainingen misschien een paar maanden opzij zetten terwijl je je concentreert op de hersteloefeningen.

Dus ik hoef alleen maar therapeutisch te dansen en mijn dystonie zal verdwijnen?

Na meer dan 25 jaar cliënten behandeld te hebben, heb ik ontdekt dat een veelzijdige aanpak het beste helpt. Dansen is slechts een van de benaderingen. Andere zijn oogoefeningen (de meesten realiseren zich niet dat dystonie bij bijna elke cliënt de ogen aantast), therapeutische muziek (om te helpen met de hersensynchronisatie, die bij cliënten ontregeld is), bewegingsoefeningen (een meer langdurige en langzame oefening voor elk dystonisch gebied), meditaties en ontspanningstechnieken (omdat mensen met dystonie een disbalans hebben in het autonome zenuwstelsel, waardoor de reactieve respons overactief is). Het is deze benadering vanuit vele invalshoeken, die rekening houdt met het feit dat dystonie een aandoening van het hele lichaam is, die elke cliënt de beste kans biedt om verloren functies te herstellen, zowel fysiek, cognitief als emotioneel.